Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Προθέρμανση!!



Είστε έτοιμοι?
Μ'ακούτε???
LODESTARITES..

Αμάξια ως ΣΣ Δεκέλεια. 7:02 τραίνο για Αυλώνα. 7:30 άφιξη Αυλώνα (τιμή 2,7 € έκαστος). Ταξί ως την αρχή του μονοπατιού για Αγ. Νικόλαο στο χοιροστάσιο. Αρχή λοιπόν από υψόμετρο 500μ.
Τρελή πορεία με στάσεις κτλ συνολικού μήκους 20 χιλιομέτρων. Υψομετρική διαφορά ανόδου 700μ καθόδου 600μ. (Το προφίλ ανύψωσης ανάποδα και αφαιρούμε την υψομετρική διαφορά μετά τα 500μ)
Τερματισμός πορείας στην: Οδός Εδέσσης Θρακομακεδόνες. Λεωφορείο 724 ως αφετηρία 504. Λεωφορείο 504 ως Δεκέλεια. Το Σάββατο 17:00 ω; 20:00 έχει κάθε μισή ώρα. Εκτιμώμενος χρόνος πορείας 7,5 ώρες.

Συνδυάζεται και με ιστιοπλοϊκό διήμερο το προηγούμενο ΣΚ.

Διαδρομή με GPS: Θρακομακεδόνες - Μόλα - Αυλώνας | Περιοδικό Ανεβαίνοντας

Διαδρομή με GPS: Θρακομακεδόνες - Μόλα - Αυλώνας | Περιοδικό Ανεβαίνοντας

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Αγ. Μαρίνα Πάρνηθας


Γρήγορη εξόρμηση στα βόρεια της Πάρνηθας για το σαββατοκύριακο

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

ΩΡΙΩΝ

ΩΡΙΩΝ

Ωρίωνα ατρόμητε κυνηγέ, ταξιδευτή ως τα πέρατα του Ωκεανού και στυγνέ γυναικοκατακτητή,  ακόμα και αφού έγινες αστερισμός δε σταμάτησες το κυνήγι…

Φωτίζεις μόνο το χειμώνα τις βραδινές μας πορείες ενώ έρχεσαι και φεύγεις με βροχή! Εννοείται ότι το πρώτο, ίσως και μόνο, που βλέπουμε είναι η ζώνη σου, αλλά αν αφήσουμε τη φαντασία να δουλέψει ξεπροβάλει ένας τεράστιος τοξότης περήφανος στον νυχτερινό ουρανό.

Μπροστά σου οι πλειάδες. Σημαντικές γυναικείες παρουσίες τις οποίες δεν τις αφήνεις ήσυχες. Είναι οι κόρες του μεγάλου Άτλαντα και δεν είναι τυχαίο ότι ήταν συνοδοί της Άρτεμης (προφανώς τα απωθημένα δε φεύγουν εύκολα):

 Μαία μητέρα του Ερμή, Ταϋγέτη του Λακεδαίμονα (Σπάρτη), Ηλέκτρα του Δάρδανου (Τροία), Στερόπη του Οινόμαου (Πίσα), Κελαινώ του Λύκου (Αρκαδία), Αλκυόνη μεταμορφώθηκε σε πουλί, Μερόπη γυναίκα του Σίσυφου (Κόρινθος)… Μιλάμε για μιλφάρες και σίγουρα όχι παρθένες! Οι πλειάδες προπορεύονται από τον ακράτητο Ωρίωνα που τις κυνηγάει και πέφτουν στη θάλασσα για να ξεφύγουν.

Από κάτω ο Μέγας Κύων: Είναι η λαίλαπα, το κυνηγόσκυλο.

Πίσω ο σκορπιός...

Ο Ωρίων ήταν κυνηγός από την Υρία της Βοιωτίας και ο ωραιότερος άντρας του κόσμου. Γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης. Βρέθηκε στη Χίο και ερωτεύτηκε την Μερόπη κόρη του βασιλιά Οινοπίωνα. Ο Οινοπίωνας έταξε στον Ωρίωνα την κόρη του αν έδιωχνε από το νησί όλα τα επικίνδυνα θηρία (Λιοντάρια, αρκούδες και λύκους!), το οποίο ήταν παιχνιδάκι για τον μέγα κυνηγό. Στο τέλος όμως ο Οινοπίωνας δε κράτησε το λόγο του και έτσι ο Ωρίωνας αφού ήπιε ένα ασκί κρασί όρμησε στο κρεβάτι της Μερόπης και την περιποιήθηκε! Ο Οινοπίων όταν το έμαθε φώναξε τον Διόνυσο που έστειλε τους σάτυρους του, οι οποίοι τον κέρασαν πολλά ασκιά κρασιού. Μετά ο βασιλιάς της Χίου, εύκολα τον τύφλωσε και τον πέταξε στη θάλασσα.

Ο Ωρίων κατάφερε να φθάσει στη Λήμνο όπου ήταν το σιδεράδικο του Ηφαίστου. Τσάκωσε ένα μαθητευόμενο σιδερά για να τον κουβαλήσει ως τα πέρατα του Ωκεανού! Εκεί ερωτεύτηκε την Ηώ και ο αδερφός της ο Ήλιος του αποκατέστησε την όραση του, μόλις τον είδε κατάματα. Επειδή ήθελε κι άλλο φως πήγε με την Ηώ ταξιδάκι στη Δήλο, στο ιερό νησί του Απόλλωνα, και εκεί της άλλαξε τα φώτα. Η Αυγή εξακολουθεί να κοκκινίζει όταν θυμάται αυτή την αδιακρισία.

Στην Κρήτη ο Ωρίων βρήκε την μεγάλη του αγάπη. Δε ήταν άλλη από την Θεά Άρτεμη. Η Άρτεμη τον απογείωσε και ο Ωρίων το έριξε στο αδιάκοπο κυνήγι μαζί της. Καυχιόταν μάλιστα, θέλοντας να κάνει φιγούρα, ότι θα ξεκαθάριζε από τη γη όλα τα άγρια θηρία.

Ο ζηλιάρης Απόλλωνας δε ήθελε η αδερφή της να έχει την κατάληξη της Ηώς. Έτσι σφύριξε στη Μητέρα Γη την υπερβολική του δραστηριότητα και την καυχησιά του και αυτή έστειλε έναν σκορπιό για να τον εξοντώσει. Ο Ωρίων του ρίχθηκε με βέλη και μετά με το σπαθί του αλλά ο σκορπιός ήταν άτρωτος. Έτσι έπεσε στη θάλασσα για να σωθεί. Ο Απόλλωνας όμως ολοκλήρωσε το έργο του. Παραπλάνησε την Άρτεμη λέγοντας της  ότι αυτό που έβλεπε μακριά στη θάλασσα ήταν ένας κακός που είχε ασελγήσει σε μια από τις υπερβόρειες ιέρειες της. ‘Έτσι την προκάλεσε να τον σκοτώσει με τα βέλη της. Όταν η Άρτεμη κατάλαβε την πράξη της ικέτεψε τον Ασκληπιό, γιο του Απόλλωνα, να δώσει ξανά ζωή στον Ωρίωνα. Αυτός δέχθηκε αλλά ο Δίας επενέβη αμέσως κατακεραυνώνοντας τον. (σιγά μην άφηνε τον μεγάλο κατακτητή). Μετά από αυτό έγινε αστερισμός.

Ιστορία ακολουθεί την πεζοπορία σε νυχτερινή χειμερινή πορεία χωρίς φακό και σύννεφα!
 

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
 

Ωρίων

Μεσουρανεί τον χειμώνα. Είναι ορατός από το Φθινόπωρο ως την Άνοιξη. Όταν βρισκόταν στην ανατολή ξεκινούσαν οι μεγάλες τρικυμίες και οι θεομηνίες του έτους με αποτέλεσμα να είναι ο φόβος των ναυτικών.

Ο Μπελτεγκέζ έχει διάμετρο 100.000 φορές την διάμετρο του ήλιου. Στο ξίφος του ωρίωνα υπάρχει ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα που δίνει τις εντυπωσιακότερες εικόνες σε λήψεις από τηλεσκόπιο.

 
Πλειάδες
Είναι αστρικό σμήνος στον αστερισμό του Ταύρου κοντά στο άστρο του Αλτεμπαράν (το μάτι του Ταύρου).
Καθόριζε τις εποχές. Η εμφάνιση τους στην Ανατολή στα τέλη Μαίου σήμαινε το καλοκαίρι. Το όνομα του Μαΐου προέρχεται από τη Μαία, τη μεγαλύτερη και πιο όμορφη από τις 7 αδερφές. Στην αρχαιότητα επίσης, η ανατολή των Πλειάδων την άνοιξη σηματοδοτούσε την έναρξη των θαλάσσιων ταξιδιών και την εποχή της σποράς. Είναι η γνωστή Πούλια. Αποτελείται από 6 ορατά αστέρια καθώς η Μερόπη από ντροπή που παντρεύτηκε θνητό και ολίγο απατεώνα κορίνθιο κρύφτηκε πίσω από ένα αστρικό νέφος. Ιαπωνικά λέγεται subaru

Μεγάλος Κύων

Το σκυλί του Ωρίωνα. Λαίλαπα ή Σείριος


Σκορπιός

Κυνηγάει τον Ωρίωνα.

Βιβλιογραφική αναζήτηση και στο: ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ Ρόμπερτ Γκρέϊβς
 

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

WIP - Διάσχιση Γραμμένης Οξυάς


Εκκίνηση Παρασκευή 3/1 Γαρδίκι, Καταφύγιο, Σαράνταινα, Γραμμένη Οξυά, Αρτοτίνα, Λιβάδια...

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

LO(V)ESTAR


Είναι Παρασκευή βράδυ… 
Προβλήματα υγείας στην οικογένεια… 
Μεγάλα τα ζόρια, μεγάλη η ανάγκη για φυγή… 
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια…

Ο Πολύκαρπος σε πολεμικούς ρυθμούς "προκατ" και ξαφνικά μου καρφώνεται η ιδέα…
Πάρε την κίτρινη βίλα σου, 
πάρε και την καλύτερη παρέα και φύγε… 
τι κάθεσαι… 
θα σου στρίψει…

     Αφού βρέθηκε το ένα και μοναδικό spot που υπήρχε στις όχθες της λίμνης Βουλιαγμένης, λίγο έξω έξω από την Περαχώρα, μια παράλια 10 τ.μ, στις 03:00 η βίλα ξεδιπλώθηκε!!! Προφανώς η ζωή σου φέρνει τα προβλήματα όλα μαζί – και παίζει με τις πιθανότητας… 1 προς 3 ήταν και μας έλαχε… ήταν η βίλα με την ελαττωματική μπανέλα!!! Αλλά εκείνη την στιγμή ήταν το ποιο ευχάριστο μου πρόβλημα!!! Το πρωί βουτιά, ζεστός καφές, λίγο από μπαμπάτσα, και μόλις οι διακοπανθρωποι με τα άπειρα Jumbo μπανιερά τους εμφανιστήκαν, επιβιβαστήκαμε και εμείς στο δικό μας jumbo και εξαφανιστήκαμε!!! 
-13.00 απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα και στο νοσοκομείο Παπαδημητρίου…



Με αυτήν την εικόνα στο μυαλό, όλα γίνονται λίγο πιο εύκολά!!!

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

"Πάμε ξανά... στις ξαστεριές" - Πισοδέρι, Πρέσπες, Πόζαρ

1997- 2007- 2012

Το 2012 αβέβαιο και ψυχρό μας υποδέχθηκε.
Το lodestar πάντα μαζί μας, έτοιμο να μπει σφήνα... Δυσκολεύθηκε στην αρχή, καθότι η συνθήκες γίνανε πιο απαιτητικές και η έμπνευση άρχισε να παγώνει! Υπήρχε όμως η απόλυτη ανάγκη για τις βιμπράμ να θερμανθούν και για τα γκαζάκια να πυρώσουν! Τελική επιλογή: το πιο παγωμένο, για εκείνες τις ημέρες, μέρος της Ελλάδας। Αυτή τη φορά έπρεπε να κάνουμε παραβολή με τα Albanian και Fyrom σύνορα.

Η προετοιμασία έγινε χωρίς ανάσα, με ηρωικές προσπάθειες ως το παρά πέντε. Τη τελευταία στιγμή έπρεπε να αγοραστούν δύο υπνόσακοι, να παραλειφθούν δύο σκηνές, να ενοικιαστεί ένα αυτοκίνητο μαζί με αλυσίδες και να φορτωθούν σε αυτό τροφοδοσία, πέντε μαντράχαλοι και σακίδια (...τα οποία χωράγανε άνετα σε ένα FOCUS... ;).

Πτολεμαϊδα: ηλεκτρισμός εν τη γενέσει 

Φύγαμε κατά τις 7:30 το απόγευμα της Πέμπτης με προορισμό το Πισοδέρι, ακριβώς μετά το χιονοδρομικό της Βίγλας। Στο αμάξι οδηγός, ο ενοικιαστής μέσω Ισπανίας του αυτοκινήτου Σπύρος, μαζί με Δάμων, Ιπποκράτη, Πολύκαρπο, Βαγγέλη. Μετά από άνετη διαδρομή, πέρασμα πάνω από τη μακριά γέφυρα του Αλιάκμονα, κουβεντούλα με αστυνομικούλη για τη γυναίκα του στα Πατήσια και στάση για απόλαυση οργουελικού τοπίου έξω από την Κοζάνη φτάσαμε μετά από επτά ώρες στο χιονοδρομικό. Ξυπνήσαμε για τα καλά όταν είδαμε στο χιονοδρομικό, «δάσος» από πλαστικά τροχόσπιτα να είναι στριμωγμένα από ελληνάρες γυφτοχιονοτουρίστες. Στο Πισοδέρι η απόλυτη σιγή ο δρόσος και κάτι ταμπέλες άγνωστες στο κλεινόν άστυ, μας αγρίεψαν και στήσαμε σκηνές σε χρόνο μηδέν.
προσοχή! 
Παρασκευή:
Eτοιμασίες για σκληρή πορεία। Ο Πολυκάρπης είχε μια ευχάριστη έκπληξη। Βρήκε γνωστή του σύντροφο μετά από 5 χρόνια! Ήταν η Αλάσκα! Αυτή τη φορά είχε και την κόρη της μαζί. (...πρόκειται για σκυλιά αγίου Βερνάρδου) Χωρίς να φαίνεται να έχουν ενδοιασμούς μας ακολούθησαν στην πορεία, όπως είχε κάνει και η Αλάσκα παλιά, βοηθώντας τον αρχηγό κοινότητας Μαραμπού να ολοκληρώσει την ορεινή διάβαση Πισοδερίου και να φτάσει στο τελευταίο (ελληνικό) χωριό της περιοχής.
Reunion with Alaska

Απόλαυση μέσα σε πανύψηλες οξιές και το χιόνι να πέφτει, αλλά να περπατιέται... αρχικά. Οι τριχωτοί φίλοι μας ήταν πιστοί σύντροφοι μένοντας συνέχεια στη σειρά και παίζοντας που και που με το χιόνι. Οι ανεμογεννήτριες που είδαμε ξάφνου άρχισαν να μας βάζουν σε υποψίες. Το χιόνι πλέον ήταν μέχρι τη γαμπίτσα και στο πρώτο ξέφωτο το χιόνι άρχισε ξαφνικά να κινείται οριζόντια.

Πανύψηλες Οξιές - Κλασική Μακεδονική εικόνα 

αυτό δεν ήταν εδώ την τελευταία φορά

Οι διαβουλεύσεις είχαν αρχίσει από πιο πριν και τελικά υπήρξε στρατηγική αποχώρηση. Το χιονάκι πλέον χάραζε μάγουλο, τα ρούχα αποκτούσαν ακαμψία από πάγο και τα ίχνη στο χιόνι εξαφανιζόντουσαν στο δεκάλεπτο.

"το χιονάκι χαράζει μάγουλο"

Lodestar Coffee

Δάμωνας και Βαγγέλης υποδέχθηκαν τους υπόλοιπους στο σαλέ του χιονοδρομικού, το οποίο είχε κλείσει και αυτό λόγω κακοκαιρίας. Με αλυσίδες πλέον φτάσαμε στη Μικρή Πρέσπα. Ύστερα πάλι από μικρή διαβούλευση καθότι -3,5 και μουσκίδι ρούχα, ζήσαμε τελικά το όνειρο. Αφού περάσαμε το παγωμένο γεφυράκι του Αγίου Αχίλλειου τρεις φορές με φουρτουνιασμένη λίμνη και αέρα να λυσσομανάει, στήσαμε σκηνές στο νησί και μετά απλώσαμε κορμιά σε πάγκους και σε θρόνο... στη τραπεζαρία του ψαγμένου εστιατορίου. Εδώ υπήρχε απόλυτη συμφωνία! Μία απ’όλα, (και δύο). Η Ντάνα σφύριξε και στρατό από μικρούς σερβιτόρους που δεν προλάβαιναν να φέρνουν πράγματα. Η καλοφαγία κάλυπτε για τα καλά τα βουητά της παιδοπαρέας.


Κατασκήνωση στο νησάκι του Αγίου Αχιλείου. Όνειρο χρόνων. 

μία απ'όλα


Σάββατο:
Απομυθοποίηση. Ύπνος στη σκηνή τον χειμώνα με -3,0 oC! Αρκεί ένας καλός υπνόσακος με comfort βγάλε. Καφέ σοκολάτα και αυγά μπέικον στο γκαζάκι και γύρος Αγίου Αχίλλειου. Μαραμπού δεν είδαμε, αλλά η θέα τις λίμνης και των πουλιών ήταν φανταστική, με Δάμωνα να επιδίδετε σε καλλιτεχνικές φωτογραφίσεις. Επιστρέφοντας, ο Ιπποκράτης δέχθηκε το πλούσιο δώρο που μας άφησαν οι αγελάδες του νησιού, μπροστά από τη σκηνή.

Καλημέρα

πηγαίντε βόλτα... θα προσέχω εγώ τις σκηνές




Άγιος Αχίλλειος 

Επόμενος σταθμός το χωριό Ψαράδες. Στόχος η διανυκτέρευση σε σκήτη έξω από τον κόλπο των ψαράδων με μεταφορά με βάρκα ψαρά. Οι πέντε πόντοι χιόνι πάνω στις βάρκες τις λίμνης μας έβαλαν σε σκέψεις. Τελικά κατευθυνθήκαμε, για να το σκεφθούμε καλύτερα στην γνωστή ταβέρνα της περιοχής. Ο βομβαρδισμός με φαγητά και μεζέδες μας αποδιοργάνωσε με αποκορύφωση το ψητό γρυβάδι σε πιατέλα μισό τραπέζι και με σάλτσα μπούκοβο. Είχε προηγηθεί τρελός τσιπουρομεζές με τσιρόνια και καβουρδισμένες πιπεριές, που απλά δεν υπάρχει. Ο αρχηγός εκεί μας είπε τελικά ότι οι βάρκες δε βγαίνουν αυτόν τον καιρό και η συζήτηση κατέληξε για το κοπάδι των λύκων που έχει φωλιά στην παρααπέναντυ λάκα και κάνουν ντου στα μοσχάρια και που πίνουν το αίμα κτλ κτλ.

Ξύλινη παραδοσιακή παροπλισμένη "Πλάβα". 

Ο πολυεστερικός απόγονος της πλάβας

χιόνι και δίχτυα ... σε λίγα μέρη μπορείς να τα δεις αυτά μαζί

Τελικά πάρθηκε η απόφαση να αποχωρήσουμε από τις όμορφες Πρέσπες και να αλλάξουμε νομό। Το νοικιασμένο αμάξι ήταν τελικά το caddy άλλο! Μας πήγε αρκετά χιλιόμετρα μακριά, πάλι όμως δίπλα στα σύνορα.
το caddy άλλο

Κατά την άφιξη μας δε πιστεύαμε στα μάτια μας. Σχεδόν στα σύνορα και 11:00 το βράδυ κυράτσες, γιαγιάδες, νέοι, παιδάκια, με μπουρνούζια στο δρόμο έτοιμοι να πέσουν στα θερμά λουτρά του ποταμού της Αριδαίας. Αφού είχε πάει 12:00 το βράδυ και είχε σπάσει ο κόσμος... έφτασε η ώρα της χαλάρωσης και για το lodestar team!
relax o'clock for the lodestar team

Η μέρα τελείωσε με μαγείρεμα και ... ξαστεριά!
πάμε ξανά στις ξαστεριές
Κυριακή:
Ο Πολύκαρπος επιτέλους ολοκληρώνεται σαν άτομο.


Έδεσσα για να χορτάσουμε για μια ακόμη φορά το υγρό στοιχείο και Γλατζούνης για να θυμηθούμε τι σημαίνει μπιφτέκι.

Καταρράκτης Έδεσσας

Άντε και καλή χρονιά! (με ξαστεριές)




jumbo-μπαμπάς

Κατασκήνωση στον Άγιο Αχίλλειο


κάτοικοι
ο ερειπωμένος ναός

το χρυσό δέντρο



καλαμιές και πάγος

Τσαλακωμένη χώρα

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

"Αγάπη" - Σμόλικας












Σμόλικας λοιπόν. τριήμερο Καθαράς Δευτέρας 2011

Μετά από πεντακόσες ώρες οδήγησης και αφού έσκασε το λάστιχο από το ένα αυτοκίνητο κάπου στη Βασιλίτσα, φτάσαμε οι μεν στη Σαμαρίνα και οι δε στα Γρεβενά, προς αναζήτηση Βουλκανιζατέρ. Καταφέραμε όμως να συναντηθούμε στη Σαμαρίνα κάποια εύλογη ώρα το επόμενο πρωί και να ξεκινήσουμε το μονοπάτι / δασικό δρόμο προς το μικρό καταφύγιο. Το μεγάλο μας είπαν ότι αυτός που το διαχειρίζεται είναι μέσα για χρέη και κάτι τέτοια, αλλά το μικρό ξύλινο είναι διαθέσιμο και για καλή μας τύχη ήταν μεν περικυκλωμένο από χιόνι, αλλά είχε και ξύλα για την σόμπα. Δε χρειάζεται να πω πολλά για το καταφύγιο μία εικόνα θα σας αποδείξει πόσο ονειρεμένο είναι:

 Οι αφίξεις γίνονταν ανά μισάωρο, πρώτα ο ψυχοπαθής Γιώργος μετά ο Ντούη μετά η Τσίκα, κάποια στιγμή εγώ και μετά ο Αλέκος με τον Αγγλούπα.  Η διανυκτέρευση ήταν ζεστή και γεμάτη, τι άλλο, αγάπη.

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε αγαπημένοι, όχι για να περπατήσουμε, αλλά βασικά να κολυμπήσουμε στο χιόνι, ακολουθόντας το ανηφορικό μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα (η οποία εννοείται έχει σχήμα καρδούλας) και μετά στην κορυφή. Κάπου καθ'οδόν μασουλήσαμε διάφορες σοκολάτες και χωρίσαμε από τους Αλέκο και Αγγλούπα που κουρασμένοι αλλά αγαπημένοι επέστρεψαν στο καταφύγιο. Την κορυφή δε τη φτάσαμε ποτέ, αφού τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά δε μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν το χιόνι σε εύλογο χρόνο. Ενδεικτικά θα σας πω ότι είδαμε ελάχιστα από τα μεταλλικά κολωνάκια του μονοπατιού, γιατί ήταν θαμένα. Φτάσαμε όμως στη δρακόλιμνη, η οποία όμως ήταν καλυμένη από πάγο, χιόνι και αγάπη και περικυκλωμένη από ομίχλη και σαν αγαπημένοι ορειβάτες που είμασταν, περάσαμε από πάνω (χαζή κίνηση αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν το κάναμε επίτηδες).  Η επιστροφή ήταν γρήγορη και ανεμοδαρμένη. Η αγάπη συνέχισε να αιωρείται πάνω από το καφετί επιβλητικό βουνό, αφού η ομάδα επανενώθηκε στο καταφύγιο για μερικές ακόμα αγαπημένες στιγμές πάνω από το φαγητό που δεν φάγαμε γιατί το είχαμε ξεχάσει στο αυτοκίνητο.

Η περιπέτεια συνέχισε στην επιστροφή αφού επρόκειτο για το πιο χιονισμένο Σαββατοκύριακο του χρόνου (δε θέλω να ξαναπώ τη λέξη χιόνι αλλά δε γίνεται γιατί είχε πολύ). Η κίνηση ξεκίνησε κάπου στην Καλαμπάκα και εννοείται μόλις βγήκαμε στην εθνική αντικρύσαμε το Ελληναριό να έχει ξεχυθεί χωρίς αλυσίδες στο δρόμο της επιστροφής από τα κούλουμα. Τα cumulo-nimbus όμως είχαν άλλη άποψη και έτσι καθήλωσαν τους περισσότερους εκδρομείς στις οδικές αρτηρίες της χώρας, μετατρέποντάς τες σε ένα απέραντο χιονισμένο πάρκινγκ. Το αντιμετωπίσαμε ψύχραιμα ενοικιάζοντας μία φωλίτσα για την αγάπη μας κάπου στον Καραβόμυλο και την επόμενη μέρα επιστρέψαμε κύριοι αφού πρώτα κάναμε μία γεναία στάση για υπαίθρια θερμά λουτρά στον Άγιο Κωνσταντίνο.

ε.. αυτά και αγάπη.