Against All Odds

Against All Odds και κάπως έτσι ενάντια σε κάθε πιθανότητα να πετύχει, ξεκίνησε κατά την Πέμπτη η ιδέα για αυτή τη μικρή περιπέτεια. Δύο τρελαμένοι λοντσταρίτες μίλησαν στο τηλέφωνο και έδωσαν ραντεβού την Παρασκευή το βράδυ στην Παραλία Ακράτας.

Το περίεργο είναι ότι αμφότεροι βρέθηκαν στο εν λόγω ραντεβού και αυτό που ακολούθησε ήταν μοιραίο.. ένα γρήγορο διάβασμα του χάρτη και η απόφαση για τη διαδρομή ελήφθη, οπότε, ακολούθησε η προετοιμασία του απαραίτητου εξοπλισμού (ποδήλατα, κράνη, σκηνή, ζεστά ρούχα και εννοείται μαγιώ... γνωστό και ως μα-yo!).

Με το αμάξι λοιπόν ανεβήκαμε ως τη λίμνη Τσιβλού για διανυκτέρευση  όπου και φτιάξαμε ένα γρήγορο βραδυνό μακαρονάκι το οποίο θα συνόδευε ένα καταπληκτικό κρασί (ξεχνώ την ετικέτα αλλά ήταν πράγματι φοβερό!). Όλα αυτά κάτω από το ολόγιωμο φεγγάρι που καθρεπτιζόταν στη λίμνη!

Το πρωϊ με το ξύπνημα, μια γερή ανάσα να ρουφίξουμε τη θέα που περιμέναμε αποβραδίς, ένα γερό πρωϊνό και με το αμάξι φύγαμε για το χωριό Πλατανιάς. Εκεί αφίσαμε το αυτοκίνητο για να κατεβούμε, με τα ποδήλατα πια, μέχρι την παραλία της Ακράτας. Παρακάτω φαίνεται και η διαδρομή από το bikely.com.

Η Διαδρομή είναι συνολικά 30 χλμ. και ακολουθεί από μεγάλο ύψος τον ποταμό Κράθη. Ο Κράθης  ξεκινά να σχηματίζεται από τους καταράκτες της Στύγας και χύνεται στον Κορινθιακό Κόλπο μεταφέροντας εκεί το παγωμένο μυθικό νερό της Στίγας, το οποίο λέγεται πως ξεκινά τη διαδρομή του από τη Βουλγαρία, περνάει κάτω από το Αιγαίο, οι Αρχαίοι έλεγαν πως περνά και 6 φορές από τον Άδη και μέρος του χύνεται στους Καταράχτες που βρίσκονται κάτω από την επιβλητική κορφή του Χελμού.

Με λίγα λόγια... η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της είναι κατηφορική. Ίσως να μην προσφέρεται για τον ποδηλάτη που θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του, αλλά σίγουρα είναι ότι πρέπει για να απολαύσεις τις ομορφιές της περιοχής.


Μερικές φωτό από το ένα αλλά γεμάτο διάλειμα που κάναμε, απ'όπου η εκδρομή πήρε και τον εναλλακτικό τίτλο της : "Baguette au Chocolate"

Τα τελευταία 10 χλμ. της διαδρομής, από το χωριό Καλαμιάς και μέχρι την Ακράτα περνούσαν  από πανέμορφα χωράφια με λεμονιές και η πλέον άσφαλτοστρωμένη διαδρομή μας οδήγησε στο "Υψόμετρο 0μ."... στη θάλασσα δηλαδή (τα λέω λίγο απότομα αλλά φταίει που ήδη ετοιμάζουμε την επόμενη ... άντε bye!)